Ένα «διατηρητέο» …στέγαστρο για το οποίο κάποιοι είχαν επαναπαυθεί πως έπραξαν τα «δέοντα» προκειμένου να φύγει η ευθύνη από επάνω τους …κατέρρευσε. Με έναν νεκρό.
Στο κέντρο της Πάτρας. Σε σημείο που κανονικά θα έπρεπε να αποτελέσει την βάση ανάπτυξης του παραλίου μετώπου. Σήμερα λοιπόν αυτό το «μνημείο» αθλιότητας μένει διαλυμένο για να μας θυμίσει για άλλη μία φορά την ανεπάρκειά των παραγόντων να αντιληφθούν τι σημαίνει… διατηρητέο. Αν δηλαδή είχε μία μικρή πιθανότητα η Πάτρα να κερδίσει έστω και αυτόν τον χαρακτηρισμό, ως «διατηρητέας» πόλης, τον έχασε. Για τον Νομά δεν συζητάμε. Θα μου πείτε τι όρος είναι πάλι αυτός; «Διατηρητέα» πόλη. Θα απαντούσα πολύ απλά πως είναι όρος χλευασμού των ιστορικών παθογενειών της περιοχής μας. Μόνο που η χλεύη μετετράπη σε θρήνο για μία ζωή που δεν μπόρεσε η πόλη να …διατηρήσει.
Μία Αχαΐα που εδώ και δεκαετίες διαλύεται, καθώς ξεχασμένη διατηρεί μόνον τίτλους «επιθυμιών» και ψευδοοραμάτων τοπικών πολιτικών και φορέων που διαχρονικά αδυνατούσαν να υλοποιήσουν παρά ελάχιστα από τα όνειρα για τον τόπο μας. Παρολ΄ αυτά, κάνει προσπάθειες να… διατηρηθεί στην επικαιρότητα για θέματα που πολύ απέχουν από την καλυτέρευση της καθημερινότητας των πολιτών, της ουσιαστικής αναπτυξιακής δομής της και κυρίως της μετάλλαξής της από «παρακολουθητή» των εξελίξεων σε προπομπό διοικητικής και αναπτυξιακής καινοτομίας. Μας ταιριάζει φαίνεται ο ρόλος του «διατηρητέου» Νομού με πρώτη και καλύτερη την Πάτρα. Δυστυχώς όμως, τα διατηρητέα αποτελούν μνημεία παλαιάς δόξας που αξίζει να συντηρηθούν και να αποδοθούν στην ιστορική βάση της περιοχής μας. Ούτε όμως και αυτό τον ρόλο δεν μπορούμε να αναδείξουμε.
Οι ίδιες παθογένειες όμως που οδήγησαν στην …κατάρρευση του στεγάστρου και έχουν διαμορφωθεί διαχρονικά, παραμένουν για να μας θυμίζουν κάθε φορά πως…κάτι πρέπει να αλλάξει τέλος πάντων. Οι ζωές και περιουσίες ούτε διαμορφώνονται με την γραφίδα κάποιων από τις ερωτήσεις στην Βουλή, ούτε βέβαια με επιστολές, δημόσιες σχέσεις και φωτογραφίσεις με κάθε είδος celebrity, που εδώ και δεκαετίες έχουν αναχθεί ως «διατηρητέα» τέχνη της επικοινωνίας χωρίς ουσία. Άλλωστε οι «πληγές του Φαραώ» έπεσαν μαζεμένες στην περιοχή μας το καλοκαίρι και ελάχιστα έγιναν για να εξαληφθούν. Οι τσούχτρες έχουν εισβάλλει στις ακτές μας προκαλώντας σημαντικά προβλήματα στους επιχειρηματίες και το αυτονόητο αίτημά τους για απαλλαγή τελών, αντιμετωπίζεται ως υπόθεση «διατηρήσιμης» επιστημονικής φαντασίας. Όσο για τις καταστροφές από το χαλάζι, μένουν απλά οι επιστολές θεσμικών παραγόντων της περιοχής μας προς τον ΕΛΓΑ που όμως χρήματα δεν έχει γιατί μάλλον οι διοικήσεις του θεώρησαν ως πατριωτικό τους καθήκον να …διατηρήσουν ταμειακά την υπερήφανη εθνική διαπραγμάτευση της Κυβέρνησης.
Όλα τα παρακολουθούμε λοιπόν με την ελπίδα πως κάποια στιγμή οι αντιδράσεις θα έχουν ουσία και ο στόχος θα είναι όχι η διατήρηση μίας βολικής «διατηρητέας» παθογένειας, αλλά η ανάδειξη κάτι ουσιαστικά νέου και παραγωγικού για την περιοχή μας. Τότε ίσως η αλλαγή νοοτροπίας λειτουργήσει ως στέγη ανάταξης και όχι στέγαστρο …κατάρρευσης.
