Χριστός Ετέχθη! Αλλά ειρήνη δεν υπάρχει στη γη μας, σήμερα!
Τις ημέρες των Χριστουγέννων, θυμόμαστε τα λόγια των αγγέλων, καθώς έψελναν το: "δόξα εν υψίστοις Θεω και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία" (Λουκάς 2/β: 14). Μήπως όμως, απέτυχε αυτός ο αγγελικός ψαλμός; Διότι δύο χιλιάδες χρόνια και πλέον μετά την ταπεινή Γέννηση του Χριστού, οι «πολύ-εκκοσμικευμένες-πολιτισμένες» κοινωνίες του πλανήτη μαστίζονται από: πνευματικό καρκίνο της διαφθοράς, το αμόκ της βίας και τους μίσους, τις ακατανόητες πολεμικές συρράξεις, την άκρατη πλεονεξία, ένα πολύμορφο εγωισμό, την παραβίαση της κανονικότητας της φύσεως, τη καταδυνάστευση των αδυνάτων από τους μη λογικά σκεπτόμενους δυνατούς, τη καταστροφή του περιβάλλοντος, την φτώχεια σε πολλά μέρη του πλανήτη κ.α.
Στις δηλητηριώδες ενέργειές τους, το μόνο σωτήριο γιατρικό το προσφέρει αφιλοκερδώς ο Σαρκωθείς Λόγος του Θεού. Η αντίδραση των πιστών Χριστιανών αλλά και κάθε ανθρώπου δεν μπορεί να είναι παρά βίωση και προσφορά αγάπης με ταπεινοφροσύνη και θυσιαστική διάθεση όπως την αποκάλυψε η Σαρκωμένη Αγάπη του γεννηθέντος Χριστού.
Η Γέννηση του Θεανθρώπου είναι το αποκορύφωμα της Θείας Οικονομίας. Ο Θεός στέλνει τον Μονογενή του για να κηρύξει τον Λόγο του. Ο Ιησούς Χριστός όταν ενηλικιώθει στα 30 του χρόνια, εμφανίζετε δημοσίως και αρχίζει να κηρύττει το Λόγο του Θεού. Αρχίζει τη δράση του μετά τα 30 έτος της ηλικίας του όπως ακριβώς επέτρεπε ο Ιουδαϊκός νόμος. Δίνει το καλό παράδειγμα του σεβασμού των νόμων του λαού που ζούσε. Τα πλήθη ακούνε τα λόγια του, ακούνε τη διδασκαλία του και παρακολουθούν έκθαμβοι πολλά Του θαύματα. Κατάπληκτοι ομολογούν ότι «ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτως ο άνθρωπος!!». Για να τονίσει ο Ίδιος ότι «η Διδασκαλία μου δεν είναι δική μου, αλλά εκείνου που με έστειλε!!». Πρώτα από όλα διδάσκει την Αγάπη. Ὁ άπειρος Θεός είναι αδύνατον να οριστεί, όμως για το πώς μάς αποκαλύφθηκε στη Γέννηση του Χριστού έχουμε μια έκφραση του Ευαγγελιστή Ιωάννη πού εκφράζει συμπεριληπτικά την εμπειρία Του: «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ιωάννου 4,16).
Ιστορικά, η Γέννηση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, η ιστορικότητα του οποίου είναι αναμφισβήτητη. Πρόκειται για ιστορικό γεγονός πρωτοφανές και ανεπανάληπτο. Για ποιον λόγο όμως μόνο του Χριστού η Γέννηση έχει αυτή την μοναδική ιστορική αξία. Διότι αυτή μόνο έχει κάτι το ιστορικά «διαφορετικό», το οποίο η ίδια η ιστορία αναζητούσε δια μέσου των αιώνων. Χωρίς αυτό το «διαφορετικό» η Γέννηση του Χριστού θα επισκιαζόταν από τη γέννηση πολλών άλλων μεγάλων ανδρών όπως π.χ. του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μόνο το γεγονός ότι η Γέννηση του Χριστού γιορτάζεται ανελλιπώς δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια από μεγάλα πλήθη σε ολόκληρο το πλανήτη, αρκεί για την απόδειξη της προαναφερόμενης αλήθειας!
Ας ανοίξομε ΟΛΟΙ τις καρδιές μας για να εισδύσει στα βάθη της ο «Λόγος», το Φως της Γνώσεως και το Αληθινόν, για να ζωογονεί την ύπαρξή μας στο νέο χρόνο. Ας δεηθούμε, ο Θεός να μας χαρίζει πίστη και υπομονή για να αποδεχόμαστε ειρηνικά τις δοκιμασίες, και με τη χάρη του να τις μεταμορφώνει σε ευκαιρίες πνευματικής ωριμότητας και αγιασμού. Είθε ο Σαρκωθείς Θείος Λόγος, να οδηγεί την πορεία του «ταραγμένου μας κόσμου» σε ασφαλή λιμάνια.
Αυτές τις Άγιες ημέρες πολλά θαυμάσια και αξιόλογα μηνύματα γράφονται και μεταδίδονται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Έτσι σκέφτηκα να κλείσω αυτές μου τις σκέψεις με λίγα λόγια από ένα παλιό ποίημα του Γεώργιου Βερίτη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αλέξανδρου Γκιάλα), που ταπεινά φρονώ ότι αποδίδει πολύ όμορφα τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα:
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι!
Σάν τί νά ‘ναι πού ζητᾶτε
στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;
- Τί ζητᾶμε; Φῶς, διαβάτη:
Εἶν’ ὁ πόθος ὁ βαθύς
κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Σάν ποιό νά ‘ν’ τό μονοπάτι
πού στό φῶς θέ νά μᾶς φέρει;
Ἄχ! κανείς μας δέν τό ξέρει.
Εἶν’ τό ἴδιο τό στρατί
τό ματόβρεχτο πού φθάνει
στό μαρτυρικό στεφάνι
κι ὥς τό Γολγοθᾶ κρατεῖ.
Ἀκλουθᾶτε το, ἀκλουθᾶτε:
Ἀπ’ τή φάτνη ὥς τό Σταυρό
μπόρεσα κι ἐγώ νά βρῶ
τ’ ἄυλο Φῶς π’ ἀναζητᾶτε.
Είθε ο Γεννηθείς Χριστός να μας ελευθερώσει από κάθε μορφή αιχμαλωσίας στον εγωκεντρισμό και να μας αξιώνει να ζούμε το «Φως το της Γνώσεως» με απλότητα και ταπείνωση ψυχής.
Ας υποδεχθούμε το Νέο Χρόνο με σωματική ευεξία και γνησιότερη αγάπη στη καρδιά μας και στην κάθε μέρα του 2024. Τέλος ας ευχηθούμε να σταματήσουν οι πόλεμοι σε όλο το κόσμο ώστε το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καί ἐπί γῆς εἰρήνη’» να γίνει πραγματικότητα.
*Καθηγητής Πέτρος Π. Γρουμπός, Ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
