Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο Γιώργος Ρώρος αναφέρεται στην ανεξαρτητοποίηση από την παράταξη ΩΡΑ ΠΑΤΡΩΝ του δημοτικού συμβούλου Γιάννη Λάμπρου με αιχμηρές εκφράσεις.
Συγκεκριμένα ανέφερε:
Δεν θα μπαίναμε στον σχολιασμό της ανεξαρτητοποίησης του συναγωνιστή Γιάννη Λάμπρου, ως Δημοτικού συμβούλου από την Ώρα Πατρών, ένα μήνα πριν την λήξη της θητείας του Δημοτικού Συμβουλίου.
Μας έχει συνηθίσει στις αποχωρήσεις. Από τις αυτοδιοικητικές του 2015, από συντονιστής της ΡΑΠ, από μέλος της, από την Ώρα Πατρών το 2021, από το ΣΥΡΙΖΑ, από το ένα βαγόνι στο άλλο ψάχνοντας για “μεσσίες” στο ίδιο τρένο, με λάθος διαδρομή.
Συνοδεύει όμως την ανεξαρτητοποίηση με ένα μακροσκελές κείμενο που μάλλον αποτελεί απάντηση στην κριτική που άσκησε η Ώρα Πατρών γιατί χάθηκαν οι εκλογές του 2023, μίλησε αντ' αυτού..
Δεν είχαμε “αφήγημα” το 2019 στις αυτοδιοικητικές εκλογές ισχυρίζεται, όταν είχε αναλάβει, εν λευκώ, το πολιτικό πρόγραμμα της παράταξης, χωρίς παρεμβάσεις και την επικοινωνία..
Νωρίτερα το 2015 ως Συντονιστής της ΡΑΠ, θα μπορούσε να δημιουργήσει το αφήγημα και το 2019 να διεκδικήσουμε τη Δημαρχία, ήθελε όμως δουλειά κόπο υπομονή και επιμονή, "τα αγαθά όμως κόποις κτώνται".
Παραιτήθηκε, και η ΡΑΠ ήταν ΜΗ ανιχνεύσιμη στα γκάλοπ αρχές του 2019 όταν αναλάβαμε να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά.
Στις Δημοτικές εκλογές θερίζεις τους καρπούς από το σπόρο που έσπειραν την περίοδο 2015-2019.
Όταν παραιτήθηκε από Δημοτικός σύμβουλος ο Ηλίας Γρηγόρης τον Αύγουστο του 2021, αν και είχε αποχωρήσει με επιστολή του ο Γιάννης Λάμπρου από τις 16/2/21 από την Ώρα Πατρών, επανέκαμψε,τον δεχθήκαμε, ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕ, ότι ΔΕΝ θα ανεξαρτητοποιηθεί, αφού ήταν γνωστό το σχέδιο που εξυφαίνετο από «κύκλους» που δεν ήθελαν την παράταξη στα πόδια τους για να φέρουν τον “μεσσία”. Τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα.
Δεσμεύτηκε αλλά δεν κράτησε το λόγο του για ένα μήνα, και επειδή ολίγον έγκυος...δεν υπάρχει, στην κρίση σας..
Δεσμεύτηκε ότι θα ακολουθεί τίς αποφάσεις της πλειοψηφίας στην παράταξη. Δεν το έκανε.
Έβαλε πλάτη και έδωσε χέρι βοηθείας στην επανεκλογή της Δημοτικής Αρχής ψηφίζοντας σε θέματα Αρχής τις προτάσεις της.
Έξι μήνες πριν τις εκλογές η Δημοτική αρχή θέλοντας να αλώσει τον Δήμο και να τοποθετήσει "τα δικά της παιδιά" έφερε αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού, με φωτογραφικές διατάξεις, τον ψήφισε και ο Γιάννης Λάμπρου παρά τη σφοδρή κριτική που άσκησε η παράταξή μας.
Ήταν τόσο οφθαλμοφανείς οι φωτογραφικές διατάξεις, παράβαιναν το νόμο, ώστε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση τον επέστρεψε, έκαναν τροποποιήσεις και τον ξαναψήφισαν.
Αποτέλεσμα να γίνουν σωρεία αλλαγών σε προϊσταμένους και διευθυντές, πολλοί εργαζόμενοι κατέφυγαν με ασφαλιστικά μέτρα στα δικαστήρια.
Η Πανελλαδική Ομοσπονδία Εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ΠΟΕ-ΟΤΑ καταδίκασε τις αλλαγές.
Προφανώς κινούμαστε σε διαφορετικό αξιακό τοπίο.
Όταν άνοιξε τη συζήτηση η παράταξή μας Ώρα Πατρών, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023, ενώ ήταν Δημοτικός σύμβουλος και μέλος του Συντονιστικού, πριν η παράταξη ή ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει ποιον θα στηρίξει και ενώ συνεχίζονταν οι διαβουλεύσεις, συμμετείχε ενεργά δίπλα στο Βασίλη Αϊβαλή "καίγοντας" τη διαπραγμάτευση της παράταξης.
Αυτό ποια αριστερή ηθική το υπαγορεύει;
Εκφράζουμε δύο διαφορετικές πολιτικές, η λογική η δική μας είναι ότι δεν περιμένουμε το τραπέζι στρωμένο, να πάμε σαν "φτωχοσυμπέθεροι", δημιουργούμε τη δική μας παράταξη, δουλεύουμε μεθοδικά, με μεράκι και συνέπεια, κάνοντας τη θεωρία πράξη, σπέρνουμε με υπομονή και επιμονή τις ιδέες μας. Φυσικά δεν αποκλείουμε τις εποικοδομητικές συνεργασίες αλλά σε ισότιμη, δίκαιη, βάση. Αλλιώς μοιάζουμε σαν τους χρυσοθήρες, τυχοδιώκτες του Ρίο Γκράντε. Ούτε αναλωνόμαστε με θεωρίες που δικαιολογούν την ακινησία και ανυπαρξία, παίρνουμε οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια μας. Η θεωρία τότε μόνο είναι σωστή και έχει αποτέλεσμα όταν δοκιμάζεται στην πράξη.
Ο μύθος του σκορπιού και της χελώνας είναι διδακτικός για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Πέρασε με απέναντι στο ποτάμι, λέει ο σκορπιός στην χελώνα..
Φοβάμαι μη με τσιμπήσεις, έδωσε το λόγο του.
Λίγο πριν φτάσουν στην απέναντι όχθη ο σκορπιός την τσίμπησε στο κεφάλι.
Γιατί το 'κανες αυτό ρώτησε η χελώνα;
Έτσι είναι η φύση μου απάντησε.
Τέλος ο καθένας μας την περπατησιά του, τη δικιά του διαδρομή στην κοινωνία, σε φορείς, συλλόγους, σωματεία έχει αφήσει και τα αποτυπώματα του.
Η επιστολή του Γιάννη Λάμπρου
Στην επιστολή ανεξαρτητοποίησής του ο Γιάννης Λάμπρου αναφέρει::
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο δήλωσα την ανεξαρτητοποίησή μου ως δημοτικός σύμβουλος. Απομένει μόνο ένας μήνας έως την ολοκλήρωση της δημαρχιακής περιόδου πράγμα που σημαίνει ότι πρακτικά δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Εμπεριέχει όμως έναν πολιτικό συμβολισμό και ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η αυτοδιοίκηση αποτελούσε πάντα ένα εκκρεμές ανάμεσα στην πολιτική δράση και την προσωπική καταξίωση. Οι παρατάξεις αναδεικνύουν πρόσωπα και τα πρόσωπα δίνουν πολιτικό περιεχόμενο στις παρατάξεις. Σε αυτή τη διαδικασία, στο παρελθόν, πρωταγωνίστησαν συχνά πρόσωπα με άνωθεν επιλογή που χαρακτηρίζονταν όμως από χαμηλή ή και ανύπαρκτη κοινωνική αποδοχή.
Για αυτό, η κατεύθυνση του Σύριζα πριν την πρόσφατη εκλογική διαδικασία ήταν στη δημιουργία πλατιών πολιτικών σχημάτων στην αυτοδιοίκηση, με νέα και άφθαρτα πρόσωπα, κάτι που δεν ήταν μόνο κομματικό καθήκον αλλά κυρίως απαίτηση της κοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε όλοι και όλες προκρίνοντας επιλογές προσώπων που μπορεί να βρίσκονταν ακόμα και εκτός των κομματικών τειχών αλλά εξέφραζαν πλατιά κοινωνικά στρώματα και είχαν τη δυνατότητα να συνθέσουν πολιτικές απόψεις με μοναδικό γνώμονα την ικανότητα επίλυσης των προβλημάτων της πόλης.
Ωστόσο, κάποιοι θεώρησαν και θεωρούν ακόμα τους εαυτούς τους αναντικατάστατους. Διακατέχονται από αυτό που περιγράφει εύστοχα ο λαός μας «καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη». Εξάντλησαν τη δράση τους στην ανάδειξη μεμονωμένων κακών, πράγματι, κειμένων.
Η αποκλειστική πολιτική της καταγγελίας, τους οδήγησε όμως αδιόρατα στην καταγγελία της πολιτικής. Αδυνατούν να κατανοήσουν σήμερα ότι για τη λακκούβα που βλέπουν στον δρόμο, για τον ξέχειλο κάδο σκουπιδιών, για το κυκλοφοριακό πρόβλημα, για τη λεηλάτηση του δημόσιου χώρου, για τον μαρασμό της πόλης και την απόγνωση των δημοτών η αιτία δεν είναι μόνο τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές. Πολιτικές που επιβάλλονται με κυβερνητικές ευθύνες πρώτιστα αλλά και πολιτικές που υιοθετούνται αναγκαστικά λόγω έλλειψης τοπικής αναπτυξιακής προοπτικής και οράματος.
Δεν φταίει ο κακός Δήμαρχος Πελετίδης για την έλλειψη χρηματοδότησης του Δήμου ούτε ο κακός αντιδήμαρχος Πετρόπουλος για τα χρόνια προβλήματα στα σχολεία. Ευθύνονται όμως γιατί άφησαν το νερό στα χέρια ιδιωτών αφού δίστασαν να πάρουν την ευθύνη διαχείρισης του φράγματος. Ευθύνονται γιατί δεν έβγαλαν μιλιά όταν η ανάπλαση του Λαδόπουλου έγινε τμήμα της προεκλογικής φιέστας του Περιφερειάρχη Φαρμάκη και των ΣΔΙΤ σχεδίων της κυβέρνησης ΝΔ.
Η απαίτηση για πλατιά πολιτικά σχήματα με νέα πρόσωπα εκφράστηκε ξεκάθαρα δια στόματος Τσίπρα ο οποίος δήλωσε έγκαιρα ότι ο Σύριζα στηρίζει στην Πάτρα την επιλογή Β. Αϊβαλή, στήριξη που δεν έχει αλλάξει έως σήμερα από όσα γνωρίζουμε.
Αντί όμως να ριχτούν όλοι στη μάχη της ψήφου, κάποιοι προτίμησαν την προσωπική ασφάλεια της μη έκθεσης και δηλώνουν εκ των υστέρων παρόντες. Δυστυχώς για αυτούς, το επόμενο μακρύ διάστημα θα είναι απόντες. Η ζωή όμως προχωράει και τα προβλήματα της Πάτρας συσσωρεύονται. Η αυτοδιοίκηση βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις και ο ρόλος της απαιτεί διαρκή αγώνα, συστράτευση, νέες συμμαχίες, καινούρια μέτωπα.
Η συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας μιας παράταξης που έχει ήδη δοκιμαστεί επί τέσσερα χρόνια και έχει δείξει τα όριά της μόνο ως προσωπικό γινάτι μπορεί να ερμηνευθεί και όχι ως απόρροια συνεπούς πολιτικής ανάλυσης. Δυστυχώς, το έλλειμμα πολιτικής συγκεκριμένων προσώπων δεν χαρακτηρίζει μόνο τις τοπικές επιλογές. Εμείς θα κινηθούμε με βάση τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς λαμβάνοντας υπ όψιν τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, χωρίς όμως να περιχαρακώνουμε τη δράση μας.
Σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς και καμιά.
