Την προσεχή Κυριακή 21 Οκτωβρίου θα τελεστούν τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Μπάδα.
Η ιερά ακολουθία θα τελεστεί από τις 7 το πρωί έως τις 10.00 από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών Χρυσόστομο. Και στη συνέχεια θα ακολουθήσει η παρουσίαση του έργου.
Οι εργασίες αποκατάστασης του μνημείου, ολοκληρώθηκαν. Πρόκειται για ένα από τα σημεία αναφοράς του δήμου δυτικής Αχαΐας. Να υπενθυμίσουμε ότι το ιστορικό μνημείο, είχε υποστεί σοβαρές καταστροφές με το πέρασμα των ετών. Η ανακατασκευή του, αποτελεί αναπόφευκτα μια από τις πολύ όμορφες εικόνες της περιοχής.
Η σημασία του μνημείου έγκειται στον σπάνιο αρχιτεκτονικό του τύπο. Ο κυρίως ναός είναι μονόχωρος στον τύπο του ελεύθερου σταυρού με οκταγωνικό τρούλο. Στην αρχική οικοδομική του φάση εσωτερικά οι κεραίες κατέληγαν σε κόγχες. Η νότια και η δυτική κεραία διατηρούν ακόμη την ημικυκλική τους απόληξη, ενώ η βόρεια έχει ακανόνιστη ορθογώνια κάτοψη οφειλόμενη σε μεταγενέστερη ανακατασκευή. Ο αρχιτεκτονικός τύπος γνωστός ήδη από την πρωτοβυζαντινή περιόδο, επανεμφανίζεται κατά την μέση βυζαντινή, συνήθως σε καθολικά επαρχιακών μοναστηριών.
Ο κυρίως ναός είναι χτισμένος κατά το πλινθοπερίκλειστο σύστημα δόμησης, δηλαδή αποτελείται από καλολαξευμένους πωρόλιθους περικλειόμενους από μονή σειρά πλίνθων στους οριζόντιους και συνήθως διπλή στους κατακόρυφους αρμούς. Χαρακτηριστικό της τοιχοποιίας της αρχικής βυζαντινής οικοδομικής φάσης είναι ο άφθονος κεραμοπλαστικός διάκοσμος που σε συνδυασμό με τον ανοιχτόχρωμο πωρόλιθο δίνει ζωντάνια στο εξωτερικό του ναού καταπολεμώντας τη μονοτονία. Υπάρχουν οδοντωτές ταινίες και επάλληλες ζώνες από ψευδοκουφικά κοσμήματα και έγκοπτα τούβλα που σχηματίζουν μαιάνδρους, κλειδόσχημα και σιγμοειδή μοτίβα.
Από τα επτά μνημεία που εντοπίζονται στην Πελοπόννησο, ο Άγιος Δημήτριος είναι το μοναδικό στην Αχαΐα. Στο εσωτερικό του ναού διατηρούνται μικρά τμήματα ψηφιδωτού δαπέδου από μεγάλες λίθινες ψηφίδες.
Ο ναός έχει χρονολογηθεί από τον Αναστάσιο Ορλάνδο στο τέλος του 12ου αιώνα. Τα μορφολογικά-κατασκευαστικά στοιχεία του μνημείου καθώς και τα πρόσφατα ανασκαφικά δεδομένα οδηγούν με ασφάλεια σε μια χρονολόγηση στο δεύτερο μισό του 12ου αιώνα.
Ολος ο ναός έχει υποστεί εκτεταμένες επεμβάσεις, κάποιες ήδη στην υστεροβυζαντινή περίοδο. Η προσθήκη στα μέσα του 18ου αιώνα νάρθηκα κτισμένου με ντόπιο σκληρό ασβεστόλιθο, πιθανόν συνδέεται με ακμή της μονής και εντάσσεται στην ανακαίνιση που αναφέρεται στην γραπτή επιγραφή που σώζεται πάνω από την θύρα εισόδου στον κυρίως ναό. Την ίδια περίοδο, το 1750, αγιογραφήθηκε και όλο το μνημείο από τον Ανδρέα αναγνώστη, σύμφωνα με την παραπάνω επιγραφή. Ακολουθείται πιστά το καθιερωμένο ήδη από την μεσοβυζαντινή περίοδο εικονογραφικό πρόγραμμα, σύμφωνα με τον συμβολισμό κάθε τμήματος του ναού.
