Κύριο μέλημα κάθε θιάσου είναι η προσέλκυση θεατών. Ή, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, η συγκράτηση αυτών που ήδη παρακολουθούν την παράσταση. Με βάση την λογική αυτή, ο κυβερνών θίασος, ο οποίος δίνει κυριολεκτικά ρεσιτάλ πολιτικής-θεάματος, το φθινόπωρο που έρχεται θα επιστρατεύσει όλο το ταλέντο των πολύ κακών ηθοποιών που διαθέτει, ώστε να παραμείνει επί της σκηνής.
Αυτός, εξάλλου, είναι και ο μοναδικός στόχος της υπάρξεώς του. Τα περί διακυβερνήσεως και άλλα παρόμοια είναι για τους αφελείς –με τους τελευταίους, βέβαια, να είναι πολυάριθμοι στην χώρα μας…
Ας δούμε λοιπόν τί θα περιλαμβάνει η φθινοπωρινή παράσταση του θιάσου «πρώτη φορά αριστερά», τίτλος που αφ’ εαυτού είναι ψευδεπίγραφος. Αυτό, όμως, είναι μία άλλη κωμική ιστορία.
Όλα δείχνουν ότι το «ζέσταμα» των ηθοποιών περιλαμβάνειγερμανικές αποζημιώσεις Πρώτου και Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κατοχικά δάνεια και κάτι ψιλά, που αθροίζονται ακριβώς στα 386,31 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό θα αρχίσει να διαπραγματεύεται στην αρχή ο θιασάρχης, για να περάσει στην συνέχεια στην «δικαστική διεκδίκησή του», όπως είπε. Ενδεχομένως δε τα τρισέγγονά του να δικαιωθούν, αν στο μεταξύ δεν έχουμε και νέον παγκόσμιο πόλεμο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για το εμβριθές κοινό των Εξαρχείων και τον λαό της «πρώτη φορά αριστεράς», τα 386,31 δισεκατομμύρια ευρώ αποτελούν πρώτης τάξεως σκετς αποπροσανατολισμού.
Θα ακολουθήσει η ομιλία με την ευκαιρία της 81ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Θα πληροφορηθούμε, έτσι, ότι η χώρα έχει 3,5% δημοσιονομικό πλεόνασμα και 3,3 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερες δημόσιες δαπάνες, καθώς και ότι μπαίνει σε φάση αναπτύξεως. Στο σημείο αυτό, ο πρώτος του θιάσου θα επικαλεστεί και ανώνυμο δημοσίευμα των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς –το οποίο αναφερόταν σε έξοδο της Ελλάδας από την δεκάχρονη στην ουσία ύφεση, χωρίς όμως να προσδιορίσει πώς συμβαίνει αυτό σε μία χώρα όπου οι πολίτες της έχουν ήδη πέσει θύματα φορολογικής ασφυξίας.
Εικάζουμε, επίσης, ότι στην ομιλία της ΔΕΘ πολύς λόγος θα γίνει και για το χρέος, με τον ομιλητή να διαστρεβλώνει εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και να αποκρύπτει τους λόγους για τους οποίους το χρέος έχει φθάσει στα 320 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι πάντως πολύ πιθανόν κάποιες διευθετήσεις που θα γίνουν ως προς τις περιόδους χάριτος στους τόκους των δανείων μας να εμφανιστούν ως μέγα επίτευγμα ενός θιάσου ο οποίος έχει πλήρως διαλύσει την παραγωγική μηχανή της χώρας και συνεχίζει.
Το τρίτο μέρος της φθινοπωρινής επιθεώρησης θα περιλαμβάνει την περίφημη συνάντηση των ηγετών του ευρωπαϊκού Νότου, η οποία βεβαίως επί της ουσίας θα είναι μία μεγάλη τρύπα στο νερό. Ωστόσο, αυτό δεν θα γίνει ποτέ γνωστό στο ευρύτερο κοινό, γιατί θα επισκιαστεί από επικοινωνιακά ευρήματα που ήδη μελετώνται στους κόλπους του θιάσου. Προφανώς δε, τα ευρήματα αυτά θα έχουν να κάνουν με την αίγλη του θιασάρχη στην Ευρώπη και τον φερετζέ της «κοινωνικής ευαισθησίας» του.
Και ενώ θα συμβαίνουν όλα αυτά, με μοναδικό στόχο την παράταση του χρόνου παραμονής στην εξουσία, η ελληνική οικονομία θα βυθίζεται σε μία χωρίς προηγούμενο κρίση ρευστότητας και αποεπένδυσης, η οποία γίνεται πλέον μη αναστρέψιμη.
Παράλληλα, η χώρα υφίσταται μία πρωτοφανή απώλεια ανθρώπινου δυναμικού, για την οποία ο μέγας θιασάρχης δεν έχει ποτέ ανοίξει το στόμα του –και ούτε πρόκειται να το κάνει. Οι νέοι Έλληνες που ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους ούτε καν θέλουν να ακούν το όνομά του. Για τους περισσότερους από αυτούς, ο Αλέξης Τσίπρας είναι νεκροθάφτης ελπίδων και ονείρων. Είναι η προσωποποίηση ενός εξευτελισμένου πολιτικού καιροσκοπισμού, που δεν έχει καμμία σχέση με τις αξίες νέων οι οποίοι θέλουν να δημιουργούν, να καινοτομούν και να μαθαίνουν.
Τέλος, πολύ φοβούμεθα ότι ο θίασος ελάχιστα ενδιαφέρεται και για το τί συμβαίνει στην γειτονιά μας, ιδιαίτερα δε στην Τουρκία. Υπό αυτή την έννοια, μέσα στο 2017 δεν θα πρέπει να αποκλείονται κάποιες εξελίξεις, τις οποίες δεν γνωρίζουμε κατά πόσον οι γαντζωμένοι στην εξουσία έχουν συνυπολογίσει στα «μεγαλεπήβολα» σχέδιά τους.
