Ήταν άλλες εποχές. Εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Οι εισαγωγικές εξετάσεις διεξάγονταν τέλη Αυγούστου, αρχές Σεπτέμβρη. Μαθητές απ’ όλη τη Δυτική Ελλάδα μαζεύονταν στην Πάτρα για να παρακολουθήσουν τα εντατικά θερινά προγράμματα των φροντιστηρίων. Και φροντιστήρια πολλά τότε δεν υπήρχαν. Στην Πάτρα δέσποζε το Πρότυπο Φροντιστήριο. Ψυχή του στις θεωρητικές σπουδές ο Ανδρέας Ηλιόπουλος.
Ο δάσκαλος που «έφυγε» προχτές από τη ζωή αφήνοντας φτωχότερη την Πάτρα. Ευτύχησα ως μαθητής να τον έχω δάσκαλο. Το μάθημά του ήταν μαγευτικό. Μέγας λατινιστής, μυούσε τους μαθητές του στην αυστηρή και περιεκτική γλώσσα του Ιουλίου Καίσαρα, στα σουπίνα και στα γερούνδια, στον Γαλατικό και στον Εμφύλιο Πόλεμο.
Απολαυστικός και σοβαρός, με χιούμορ και κατανόηση, με τον επαγγελματισμό του φροντιστή και το πάθος του δασκάλου. Ενέπνεε σεβασμό, αλλά με τις ατάκες του έκανε το μάθημα πιο ανάλαφρο και κρατούσε αδιάλειπτο το ενδιαφέρον των μαθητών: «Ρε μπόμπο αυτή είναι αιτιατική τση αναφοράς είπαμε! Πού έχεις το νου σου;»
Απλός, προσηνής και πάντα γελαστός ο Ανδρέας Ηλιόπουλος λατρευόταν από τους μαθητές και ειδικά από τις μαθήτριές του! Γενιές παιδιών αγάπησαν τα λατινικά χάρη σ’ αυτόν και παράλληλα διδάχθηκαν ήθος, σοβαρότητα, καλοσύνη και ανθρωπιά.
Αργότερα, στο Πρότυπο Φροντιστήριο συνεργάστηκα επί μακρόν μαζί του για να επιβεβαιωθεί ότι η εικόνα του δασκάλου δεν ήταν διαφορετική από την εικόνα του συνεργάτη και ανθρώπου Ανδρέα Ηλιόπουλου. Με την ευρυμάθειά του, την πολυετή διδακτική εμπειρία και τον άψογο επαγγελματισμό υπήρξε πρότυπο και για τους συναδέλφους του!
Η φροντιστηριακή εκπαίδευση, η πνευματική κοινότητα, η Πάτρα συνολικά έχει μείνει από προχτές φτωχότερη. Το πνεύμα και οι αξίες όμως που δίδαξε ο Ανδρέας Ηλιόπουλος, παραμένουν ζωντανές σ’ όσους είχαν την τύχη να τον ακούσουν να διδάσκει και αποτελούν την παρακαταθήκη του προς τους επιγενόμενους.
Germanico bello confecto Caesar transeundum esse Rhenum de multis causis…
Καλό ταξίδι αγαπητέ Ανδρέα…
