Στη μνημονιακή Ελλάδα του 2016 η πάγια τακτική όσων νομοθετούν εντός ή εκτός των συνόρων είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός, οι κλέφτες επαγγελματίες, οι κοπανατζήδες δημόσιοι υπάλληλοι, οι τεμπέληδες άνεργοι, οι πλούσιοι αγρότες και πόσοι άλλοι κλάδοι δεν έχουν ενοχοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια, προσπαθώντας να πειστούν και οι τελευταίοι οραματιστές – ιδεολόγοι ότι η σεμνή τελετή έχει λάβει τέλος.
Κατά πολλούς υπάρχουν δύο δρόμοι, ο πρώτος είναι να επιλέγεις εσύ το ασφαλιστικό σου σε σχέση με τον εργοδότη και τα χρήματα που θα σου δίνει. Μπορεί αυτός να μη σου προσφέρει τίποτα και πρέπει να το πληρώνεις μόνος σου, μπορεί και να μην πληρώνεις τίποτα και όταν έρθει η κακή ώρα να πας σας το σκυλί στο αμπέλι.
Ο δεύτερος δρόμος είναι να κλείσουν όλες οι μικρές επιχειρήσεις, αυτό άλλωστε έχει ζητηθεί από τους «θεσμούς», είσαστε πολλοί, έτσι λένε, πρέπει να έχουμε μόνο μεγάλες επιχειρήσεις των πενήντα υπαλλήλων και άνω.
Άλλωστε το τι ορίζεται ως μικρή και μεγάλη επιχείρηση ορίζεται από την Ε.Ε. και στην Ελλάδα έχουμε κατά 90% μικρές
Οι υπάλληλοι όμως πρέπει να είναι τεράστιας εμπειρίας πολύ υψηλών προσόντων με μισθό πεντακοσίων ευρώ και ασφαλιστικές – συνταξιοδοτικές εισφορές πληρωμένες από τον εργοδότη. Μη φανταστείτε για συντάξεις πάνω από εκατό ευρώ, μην φανταστείτε για πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μία ακτινογραφία και έξω από την πόρτα. Είμαστε πολλοί πρέπει να μειωθούμε
Τρίτος δρόμος υπάρχει αλλά δεν είναι και δεν ήταν ποτέ επιλογή
Γνώριζαν ότι θα δημιουργήσουν φαύλο κύκλο, γνώριζαν ότι θα αυξηθεί η ανεργία, ότι θα αυξηθεί η εισφοροαποφυγή, θα αυξηθούν οι αιτήσεις για συντάξεις, με αποτέλεσμα τα ταμεία να μην μπορούν να πληρώσουν. Τα γνώριζαν όλα. Δεν έκαναν τίποτα να το αποτρέψουν και μην πει κανένας το αντίθετο, δεν μπορεί οι απόφοιτοι του Χάρβαρντ να μην ξέρουν να κάνουν αναλογιστικές μελέτες. Είπαμε μας θέλουν υπάλληλους
Δεν είναι δύσκολο να αυξήσουν την εισπραξιμότητα των ταμείων, αρκεί να δώσουν την δυνατότητα για ελεύθερη επιλογή κλάσης και ελεύθερη πληρωμή, να μπορούμε δηλαδή να πληρώσουμε τις νόμιμες εισφορές μέσα στο έτος. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα των χρεών του Δημοσίου προς την αγορά, Πως η αγορά θα πληρώσει το δημόσιο; Πως και από πού να εισπράξω από μια χρεοκοπημένη αγορά;
Δεν είναι δύσκολο να εισπραχθούν τα χρωστούμενα, αρκεί να γίνουν καλύτερες και ευνοϊκότερες ρυθμίσεις. Άλλωστε αν δεν πληρωθούν, οι ίδιοι ασφαλισμένοι θα υποστούν τις συνέπειες . Όσο για τις σημερινές συντάξεις, θα πληρωθούν εάν αυξηθεί η εισπραξιμότητα. Άρα είναι ένα σχέδιο που πρέπει και μπορεί να δουλέψει όλο μαζί αρκεί να το θέλουν.
Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε τελικά είναι ότι σε μία χώρα κατεστραμμένη το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνεται είναι η αυτοκριτική. Οι πολιτικοί να κάνουν αναδρομή στο παρελθόν και να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι αλλά και ο λαός να ξεφύγει από το σύνδρομο του αλουνού , έχουν γίνει λάθη από όλους μας αλλά ήρθε ο καιρός να αποφασίσουμε με ποιους είμαστε, με μας, ή με τους άλλους.
Ήρθε ο καιρός να κάτσουμε σε ένα τραπέζι και να δώσουμε ένα σχέδιο από κοινού , βιώσιμο και λειτουργικό, στην χώρα μας η μεσαία τάξη είναι απαραίτητη, δεν μπορούμε να την καταστρέψουμε δεν μπορούμε να την πουλήσουμε στις πολυεθνικές που τόσα χρόνια χρηματοδοτούν ένα πελατειακό πολιτικό σύστημα που ακόμα και το ίδιο έχει δεμένα χέρια
