Νέοι άνθρωποι, μετανάστευσαν στην Ιρλανδία για δουλειά. Εκείνος από τη Σκόπελο, εκείνη από την Πάτρα. Ο Γιάννης Νάστας και η Δέσποινα Ανδρικοπούλου παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και είχαν προγραμματίσει και θρησκευτικό τον Σεπτέμβρη. Η μοίρα όμως είχε διαφορετική άποψη. Ο Γιάννης έφυγε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 36 ετών στις αρχές του μήνα. Θρήνος όχι μόνο για τους δικούς του ανθρώπους αλλά και για ένα φιλικό ζευγάρι από την Πάτρα, την οικογένεια του Γιώργου Σταμόπουλου ο οποίος επίσης ζει στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.
Όπως ήταν φυσικό όλα γκρεμίστηκαν γύρω τους. Και δυστυχώς εκτός από τον πόνο τους βίωσαν και τον Γολγοθά για την μεταφορά της σορού του Γιάννη προκειμένου να ενταφιαστεί στο νησί του. Μία διαδικασία η οποία είναι πραγματικά πολύ δύσκολη και ειδικά στην περίπτωση τους, αφού απεδείχθη πως η Ιρλανδική νομοθεσία ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την Ελληνική.
«Υπήρχαν στιγμές που νομίζαμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Δεν θέλω να σταθώ στην αντιμετώπιση της Ελληνικής πρεσβείας, η οποία ήταν απαράδεκτη, και θα το προσπεράσω και θα αναφερθώ στην αγάπη που εισπράξαμε από πολλούς ανθρώπους. Και μεγάλο ενδιαφέρον με αποκορύφωμα αυτό της εταιρείας Ryanair, την εταιρία που δούλευε ο Γιάννης» μας λέει ο Πατρινός φίλος του Γιώργος Σταμόπουλος. «Εκτός από τους συναδέλφους του που ήταν πραγματικά δίπλα μας, η εταιρία αποφάσισε τη Δευτέρα, μια μέρα μετά το θάνατο του Γιάννη (ο θάνατος συνέβη στις 3 Ιανουαρίου), να κρατήσει ένα αεροσκάφος της standby στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου και με δικά της έξοδα να μας μεταφέρει όλους στη Σκιάθο, στο κοντινότερο δηλαδή αεροδρόμιο από τη Σκόπελο, όποτε εμείς τελειώναμε τις διαδικασίες και όπως έγινε τελικά την Παρασκευή 8 Ιανουαρίου τα ξημερώματα» προσθέτει.
Τόσο η οικογένεια του Γιάννη όσο και οι φίλοι του ευχαριστούν δημόσια την εταιρεία Rynair που δεν υπολόγισε τίποτα μπροστά στον θάνατο ενός εργαζόμενού της, στον τεχνικό τομέα της εταιρείας.
Ο Γιάννης δούλευε για το ΙΤ της εταιρίας, του άρεσε πολύ η δουλειά του και εργαζόταν σκληρά και με φιλότιμο, χωρίς γκρίνιες και παράπονα. Το μόνο που είχε συνέχεια πάνω του ήταν ένα χαμόγελο και έναν καλό λόγο για όλους!