Μόλις επέστρεψα από ένα πολυήμερο ταξίδι μου στην Αμερική και πληροφορήθηκα τον ντόρο που προκλήθηκε πανελλαδικά από τον βαρύ κι άκρως ατυχή και προπάντων άδικο χαρακτηρισμό «προδοσία» που χρησιμοποίησε ο κ. Κώστας Καζάκος κατά όσων Ελλήνων μεταναστεύουν.
Και παρά την προσπάθειά του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας να ανασκευάσει, η ουσία της άποψής του, ότι η φυγή στο εξωτερικό «δεν είναι πατριωτισμός» και ότι «είναι η καταστροφή της χώρας», παραμένει.
Ένιωσα την ανάγκη να παρέμβω, (απολογούμαι για τον ετεροχρονισμό της παρέμβασης αυτής, αλλά δεν έχουν συμπληρωθεί παρά ελάχιστα 24ωρα από την επιστροφή μου), διότι κατά την παραμονή μου στις ΗΠΑ είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με αρκετούς Έλληνες, νεοαφιχθέντες στην αμερικανική ήπειρο, κυρίως νέους σε ηλικία, και να διαπιστώσω το ασύλληπτο προσωπικό δράμα και οικογενειακό αδιέξοδο του καθενός εξ αυτών με τους οποίους συνομίλησα.
Νέους και νέες πτυχιούχους, άνεργους πίσω στην πατρίδα και χωρίς καμία απολύτως προοπτική για το μέλλον τους. Αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία, που έκλεισαν επιστημονικά γραφεία ή μικρές επιχειρήσεις που διατηρούσαν και έφυγαν για να εξασφαλίσουν την επιβίωση των οικογενειών τους που άφησαν πίσω.
Γεμάτη η Αστόρια της Νέας Υόρκης αλλά και οι συνοικίες του ελληνισμού στο Σικάγο, από κάθε ηλικίας Έλληνες, πρώην επιστήμονες ή ελεύθερους επαγγελματίες που αναζητούν ένα μεροκάματο, όντας διατεθειμένοι να κάνουν οποιαδήποτε εργασία. Και όλα αυτά, για να πληρώσουν τη διατροφή των παιδιών τους, τα φροντιστήρια και τις υπόλοιπες ανάγκες, αλλά και για να πληρώσουν χρέη προς εφορία και τρίτους.
Με άλλα λόγια, για να τακτοποιήσουν τις υπέρογκες υποχρεώσεις που η… κρίση τους δημιούργησε. Αλλά, ιδίως με την τωρινή Κυβέρνηση, για να ξεφύγουν από ένα κράτος – τιμωρό της ελεύθερης αγοράς, που σφίγγει ολοένα και περισσότερο την μέγγενη γύρω από κάθε επαγγελματία, παρόλο που το ίδιο το κράτος του οφείλει πακτωλό χρημάτων από ΦΠΑ που δεν έχει επιστρέψει.
Κατά συνέπεια, τους αληθινούς ήρωες τους συναντά κανείς ανάμεσα σε εκείνους που το κράτος άχαρα τους ανέθεσε να παίξουν τον πιο δύσκολο ρόλο της ζωής τους. Όχι στο πλαίσιο ενός κινηματογραφικού ή θεατρικού σεναρίου, που θα επιφέρει χρήμα και δόξα, αλλά στο πλαίσιο μια αληθινής σκληρής και άδικης γι’ αυτούς πραγματικότητας. Τους αληθινούς ήρωες κ. Καζάκο, τους συναντάμε και σε εκείνους που φεύγουν και σε εκείνους που μένουν, και όλοι μαζί πληρώνουν ένα πανάκριβο τίμημα για κάτι που δεν διέπραξαν!
Αν κ. Καζάκο αδυνατείτε να υψώσετε τη φωνή σας στους πραγματικούς υπευθύνους, αρκεστείτε στην «ασφάλεια» της θέσης που ο Δήμος Πατρέων σας παρέχει και ασχοληθείτε με τα του απολογισμού του ΔΗΠΕΘΕ που όπως συμπληρωματικά δηλώσατε θα κάνετε στο τέλος της θητείας σας, τον επόμενο μήνα, αφήνοντας κατά μέρος τον προσωπικό «Γολγοθά» χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών οι οποίοι μοχθούν.
Κλείνοντας, εύχομαι ο Δήμαρχος Πατρέων κ. Κ. Πελετίδης, ομοϊδεάτης συνοδοιπόρος του κ. Καζάκου, να μην ασπάζεται τις ίδιες προκλητικές απόψεις περί του ποιος προδίδει αυτόν τον τόπο.
