Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις κάτι για το Νίκο. Δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα.
Είναι όμως εξίσου δύσκολο να σιωπήσει κανείς, όταν η μνήμη του μπαίνει στις υπηρεσιακές διαδικασίες μιας ...επιτροπής ονοματοθεσίας του δημοτικού Συμβουλίου. Αν στο Συμβούλιο είχε πλειοψηφία η δεξιά θα μπορούσα να καταλάβω που το πάνε.
Στο Δημοτικό συμβούλιο όμως έχει πλειοψηφία το ΚΚΕ. (Δεν γράφω η Αριστερά για λόγους αβροφροσύνης προς το ΚΚΕ)
Πρέπει λοιπόν να μιλήσουμε.Όλοι να μιλήσουμε παρά τις πολιτικές μας διαφορές γιατί τουλάχιστον η θυσία του Νίκου μπορεί να μας ενώνει.
Προφανώς δεν μπορούμε να σταθούμε στις διαδικασίες, αν ήταν δηλαδή νόμιμη ή όχι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που πάρθηκε για τη μετονομασία της οδού Βύρωνος.
Αυτό έκανε το ΚΚΕ και σε αυτό, δηλαδή στη διαδικασία, την έπεσαν και πολλοί, με περοεξάρχοντα φίλο μου πρώην Δημοτικό Σύμβουλο.Αυτός διακαιολογείται. Στο ίδιο λάθος υπέπεσαν και πολλοί άλλοι φίλοι μου και συντροφοί μου, ως μή όφειλαν.
Το ΚΚΕ απείχε από όλες τις εκδηλώσεις για το Νίκο, δεν έστειλε ούτε δικηγόρο πολιτικής αγωγής στη δίκη του.Ποτέ δεν παραβρέθηκε σε εκδήλωση μνήμης που γίνεται κάθε χρόνο στο συγκρότημα Τεμπονέρα.
Και όλα αυτά γιατί ο Νίκος είχε την ...ατυχία να διαγραφτεί από το κόμμα πριν δολοφονηθεί.
Ο λόγος μου λοιπόν είναι καταγγελτικός για το ΚΚΕ. Για τη μικροψυχία του, την ασέβειά του στη θυσία ενός αγωνιστή, την κακομοιριά του και εν τέλει την ανοησία του.
Δεν είναι φίλοι μου ούτε η έλλειψη επαγρύπνισης ούτε λάθη διαδικασίας και απειρίας.Είναι σκοπιμότητα και την καταγγέλλω.
Και κάτι ακόμα για ορισμένους φίλους μου. Μην το παίζουν απουσιολόγοι για ποιούς από μας προώθησαν λίγο ή πολύ την υπόθεση του Νίκου. Αυτό είναι χυδαιότητα γιατί υποδηλώνει ιδιοκτησία μιας θυσίας που ανήκει σε όλο το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ λαό της χώρας μας και σε κανέναν άλλο.
