Έκπληξη προξένησαν οι πρόσφατες δηλώσεις του Διευθύνοντος Συμβούλου της ΕΡΓΟΣΕ αναφορικά με το τίμημα απαλλοτριώσεων για ακίνητα στην περιοχή Αγίου Βασιλείου και τις αντιδράσεις 800 περίπου κατοίκων για την υποβάθμιση της αξίας της περιουσίας τους.
Όταν ένας δημόσιος λειτουργός όμως, επιχείρησης συμφερόντων του Δημοσίου, με χρηματοδότες τους Έλληνες φορολογούμενους, ασκεί κριτική –ως μη όφειλε- κατακρίνοντας τους κατοίκους στην ουσία για «απόπειρα πλουτισμού», γίνεται αντιληπτό πως η μόνη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν να παραιτηθεί είτε από απλή ευθιξία, είτε ως ένδειξη του γεγονότος ότι δεν γνωρίζει ποιος ο ρόλος –κοινωνικός και οικονομικός- της διαδικασίας απαλλοτρίωσης.
Άξιο αναφοράς το γεγονός ότι η αντίδρασή προκλήθηκε εξαιτίας ενεργειών των κατοίκων που διεκδικούν τίμημα που αντιπροσωπευτικότερο της περιόδου «δέσμευσης» της περιουσίας τους και όχι με σημερινές και πιθανώς αυθαίρετες εκτιμήσεις. Αν ισχύει το γεγονός ότι το Δικαστήριο περιορίστηκε στις τιμές εκτιμητικής έκθεσης της ΕΡΓΟΣΕ τότε εφόσον οι εκτιμήσεις δεν έγιναν από αναγνωρισμένους εκτιμητές, αυτές αμφισβητούνται με μόνη αιτιολογία πως αυτές δεν είναι ανεξάρτητες και σίγουρα μονόπλευρης προσέγγισης θετικότερης προς το συμφέρον της εταιρίας. Έχουν λόγο λοιπόν να διαμαρτύρονται οι κάτοικοι επιδιώκοντας την δικαιότερη αντιμετώπιση. Άλλωστε, είναι καιρός- εν μέσω κρίσης -να γίνει ουσιαστικός επαναπροσδιορισμός του νομικού και αποτιμητικού πλαισίου των απαλλοτριώσεων.
Το να συμβιβάζεται κανείς με την ιδέα ότι θα απαλλοτριωθεί το σπίτι του όταν οι συνθήκες της αγοράς και της οικονομίας είναι καλές μπορεί να είναι μία αποδεκτή διαδικασία. Το να δέχεται ακόμα το γεγονός πως η απαλλοτρίωση θα γίνει σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι επίσης μία εξέλιξη δύσκολη μεν, κατανοητή δε.
Το να αντιμετωπίζεται όμως από διορισμένο στέλεχος –παχυλά αμειβόμενο- ως σχολιαρόπαιδο με νουθεσίες και επιπλήξεις για τον τρόπο με τον οποίο υπερασπίζεται την περιουσία του, υπερβαίνει κάθε έννοια χρηστής και δίκαιης αντιμετώπισης πολιτών.
Το να στιγματίζεται η διεκδίκηση ιδιοκτήτη της προστασίας της περιουσίας, του ή της δίκαιης αποτίμησης αυτής ως «πλουτισμός», μόνο ως μηδενισμός μπορεί να χαρακτηρισθεί και απήχηση πολιτικών αγκυλώσεων. Χαρακτηριστικά υπερφίαλων πολιτικών χωρίς κοινωνική ευαισθησία που μας οδήγησαν στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα.
