Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
Η Νανά Πατρώνη είναι ένας πραγματικά πληθωρικός άνθρωπος και αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό της το οποίο σηματοδοτεί τον χαρακτήρα της, αυτό είναι το ότι το ταμπεραμέντο της είναι τόσο έντονο και τόσο αβίαστο, που σκεπάζει πλήρως την πληθωρικότητα των κιλών, τα οποία μετά από πέντε λεπτά συνομιλίας μαζί της... εξαφανίζονται. Αυτό είναι το ταλέντο των ισχυρών προσωπικοτήτων, η άνεσή τους να εξαφανίζουν τα ψεγάδια τους και να σε κάνουν να τα προσπερνάς σαν κομπάρσους στην επαφή με την χαρισματική πλευρά τους που ξέρει να πολεμά, να συμμαχεί, να συντροφεύει, να χαμογελάει, να αυτοσαρκάζεται, να απολαμβάνει και να νικά. Ξέρει πάνω από όλα να δίνει, σε μια εποχή που το συγκεκριμένο ρήμα παραδίδεται στις ...προθέσεις του και σηματοδοτεί άλλες έννοιες, άλλες εικόνες φέρνει στο νου μας.
Γέννημα θρέμμα της περιοχής του Παντοκράτορα η Νανά Πατρώνη, στερέωσε τη ζωή της πάνω στα θεμέλια των υπέροχων αναμνήσεων μιας αυθεντικής Πατρινής γειτονιάς και κάπου εκεί εισέβαλε μέσα της το μικρόβιο της ενασχόλησης με την πόλη από θέση αυτοδιοικητική, το οποίο την έκανε να "νοσήσει" το 2010 όταν και εξελέγη δημοτική σύμβουλος με την παράταξη Δημαρά.
Ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα θητεία πρώτα στο Δημοτικό Βρεφοκομείο και ακολούθως στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας το οποίο επί των ημερών της στην προεδρία του Δ.Σ., έζησε μέρες εξωστρέφειας και δημιουργίας, σε ένα νέο πλαίσιο έξω από τα όρια που μέχρι τότε συνήθιζε να κινείται, με μια τολμηρή ...Tοξότη στο τιμόνι του, να δίνει στο στίγμα μιας νέας εποχής και πρώτο βιολί τον Θοδωρή Αμπαζή.
Όσοι μέχρι τότε γνώριζαν την παιδίατρο, συστήθηκαν και με την ευπροσήγορη κυρία Πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ, που χαμογελούσε διάπλατα ακόμη και όταν της έκανε επίθεση ο καρκίνος για να αποχωρήσει νικημένος από το πείσμα και την αισιοδοξία της.
Εκδηλωτική, με έντονη φαντασία και άκρως κοινωνική, με φιλίες χρόνων που συνεχώς διευρύνονται, τολμηρή και πάντα παρούσα όπου χτυπάει η καρδιά της πόλης, η Νανά Πατρώνη, μου μιλάει για όλα, αρχής γενομένης από τα παιδικά της χρόνια, για τον πατέρα της που ήταν παίκτης της Παναχαϊκής, για τους ήχους και τις εικόνες της γειτονιάς της, για τα ζώα της που λατρεύει, για την μάχη με τον καρκίνο και την παχυσαρκία, ασθένειες που κοίταξε κατάματα χωρίς ίχνος κόμπλεξ, για το ΔΗΠΕΘΕ και τη νέα δημοτική αρχή, για τη σχέση της με το διαδίκτυο και τα ταξίδια της, ακόμη και για αυτό στην Κίνα, όπου όπως μου λέει γελώντας ήταν το πιο πολυφωτογραφημένο άτομο.
Και φυσικά για τον γιο της, τον πυρήνα της ζωής της, αυτόν που φωτίζει τις μέρες της και από μόνος του αποτελεί αιτία για αισιοδοξία.
Άλλωστε όλη της τη ζωή, στα παιδιά την αφιέρωσε και ένα άτομο που τα... λέει με τα παιδιά, πέρα από το ότι δεν μεγαλώνει, αποκτά και κάτι από την...σοφία τους.
Αυτή η πλευρά της Νανάς είναι που με κάνει να την αγαπώ ιδιαίτερα καθώς σε μια εποχή δηθενιάς, αυτή η ζωηρή Πατρινιά, σου μιλάει και εννοεί κάθε της λέξη, Ακριβώς όπως και οι λιλιπούτειοι δάσκαλοί της.
ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ
"Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Παντοκράτορα, κέντρο απόκεντρο. Παλιά Πάτρα... Άνθρωποι με αρχές και μια "παλαιομοδίτικη" νοοτροπία που μας ένωνε παρά μας χώριζε. Η εκκλησία πυρήνας όλων μας και δικός μου, καθώς έχω γεννηθεί τη μέρα που γιορτάζει, του Αγίου Ελευθερίου. Έτσι όλοι ήξεραν τα γενέθλιά μου. Μεγαλώσαμε αθώα και με άγνοια κινδύνου. Οι πόρτες ανοικτές και παρόλο που υπήρχαν ¨κοινωνικά διόδια", δεν υπήρχε κακία.
Ο ανταγωνισμός άρχιζε και τελείωνε στο παιχνίδι. Άν και έχω φύγει από τη γειτονιά 37 χρόνια, στην άκρη του μυαλού μου, πάντα έχω την αίσθηση ότι θα επιστρέψω, παρόλο που το σπίτι μας δεν υπάρχει πιά.
Κλείνω τα μάτια μου και ακούω το ρολόι της εκκλησίας να χτυπάει την ώρα, τον Αλέκο (Παπαγεωργόπουλο) τον μαέστρο να "βαρεί" το πιάνο όπως έλεγε η γιαγιά μου και να τραγουδάει άριες, τη μυρωδιά από τις αγκινάρες που έβγαζε η οικογένεια που τις διοχέτευε στην Πάτρα, τον Λάλαμπο και τον Ληλία, φίλους του αδελφού μου που τους έκανε κουρούμπελο με τα βερμούτ, που τους έδινε κρυφά.
Τότε βλέπεις δεν υπήρχαν ντουλάπια ασφαλείας!"
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, Η ΠΑΝΑΧΑΪΚΗ, Ο ΑΝΑΠΤΗΡΑΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ¨ΑΙΜΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ
"Η γειτονιά μου με καθόρισε. Συνετέλεσε σε αυτό που είμαι σήμερα, αλλά τον πιο καθοριστικής σημασίας ρόλο τον έπαιξε ο πατέρας μου που έφυγε πριν 18 χρόνια.
Ο καλύτερος πατέρας και άνθρωπος του κόσμου...
Υπήρξε ποδοσφαιριστής της Παναχαίκής πριν γεννηθώ και φανατικός οπαδός της σε όλη του τη ζωή. Υπέφερε για την Παναχαϊκή μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Δεν έχανε αγώνα εντός και εκτός και ήταν ικανός να σε σκοτώσει αν του ζήταγες φωτιά κατά τη διάρκεια του αγώνα γιατί το θεωρούσε γρουσουζιά! (εννοείται ότι του έκαναν πλάκα και του το ζητούσαν επίτηδες). Θα ήμουν άδικη αν δεν ανέφερα ότι η ευρύτερη οικογένειά μου (ο θείος Τίμος και τα ξαδέλφια μου Θόδωρος και Νίκος), έδωσε το αίμα της για την Παναχαϊκή".
ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΑΠΟ ΜΩΡΟ
"Αποφάσισα να γίνω παιδίατρος όταν ήμουν 4 χρόνων. Δεν άλλαξα ποτέ γνώμη. Ευτυχώς η δουλειά μου μου έχει δώσει μόνο χαρά. Η πιο σημαντική στιγμή είναι η στιγμή μηδέν, που ένα μωρό παίρνει την πρώτη του ανάσα.
Με αξίωσε ο θεός και μοιράστηκα με πολλές οικογένειες αυτή τη στιγμή μηδέν.
Στη δουλειά μου σημασία έχει να ακούς να παρατηρείς και να φιλτράρεις. Αυτό βοηθάει να κάνεις όσο γίνεται λιγότερα λάθη.
Γιατί σου έχουν εμπιστευθεί ό,τι πολυτιμότερο έχουν.
Έχω πολλά χαριτωμένα περιστατικά να θυμηθώ από όλη αυτή τη διαδρομή, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι ότι εισέπραξα και εισπράττω πολλή αγάπη".
ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ
Τον άνδρα μου (ειναι ο συνταξιούχος καπετάνιος καπετάνιος Βαγγέλης Νιφόρος), τον γνώρισα στο αγροτικό. Παρόλο που ειμαστε πολύ διαφορετικοί, και μας χώριζαν πολλά, βρήκαμε κώδικα επικοινωνίας που μας αλληλοστηρίζει.
Είναι πιο συγκαταβατικός και μειλίχιος απο μένα. Αλλά και κτητικός με αυξημένο το αίσθημα της οικογένειας και της ευθύνης απέναντι σε αυτή.
Εγώ είμαι παρορμητική, αισιόδοξη, πεισματάρα και πολύ σταθερή στα πιστεύω μου. Είμαι έντονη και όταν ήμουν μικρή, με φώναζαν Γαβρίλαινα σαν την προγιαγιά μου η οποία πέρασε όλο τον δρόμο με σοπούνι μπροστά από το σπίτι για να γλιστρήσει ο πρπαππάπους με το άλογο επειδή είχε αργήσει να πάει σπίτι ('ετσι θέλει ο μύθος).
Για να είμαστε λοιπόν ακόμη μαζί κάτι λέει"
"ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΟΣΟ ΨΗΛΩΝΕΙΣ"
"Κάποιος έχει πει ότι φίλους κάνεις όσο ψηλώνεις, Παρόλο που δεν είμαι γίγαντας στο ύψος, έχω φίλους και καλούς που τους απέκτησα στην πορεία.
Οι παιδικοί μου φίλοι είναι πάντα στην καρδιά μου.
Μιλάμε αλλά δεν βλεπόμαστε συχνά. Ξέρουν όμως και ξέρω ότι θα είναι και θα είμαι εκεί όποτε χρειαστεί".
ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ, ΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΠΙ
"Αγαπάω τα ζώα αλλά λατρεύω τα σκυλιά. Αισίως φτάσαμε τα τέσσερα, Bella, Daizy, Johny, Luna.
Πάντα είχα σκυλιά, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αλλά και γάτες και ένα πασχαλινό κοτοπουλάκι, που επέζησε και το λέγαμε Κάι και ένα παπί, τον Τζίνο που πέθανε από γηρατειά. Τον Τζίνο τον παίρναμε με τον αδεΛφό μου στο κρεβάτι (χαρά η μάνα μου!)
Δεν είναι απλώς η καλύτερη παρέα τα ζώα. Σου βγάζουν και συναισθήματα που δεν ήξερες ότι υπάρχουν."
Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ
"Με τα κοινά ενεπλάκην κατόπιν προτροπής και επιμονής του άνδρα μου. Πσρόλο που στο σχολείο όλα τα χρόνια ήμουν πρόεδρος ή μέλος του προεδρείου, δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου να ασχοληθώ με τα της αυτοδιοίκησης. Παρόλα αυτά και σε αυτή την πολύ δύσκολη θητεία μου, μου άρεσε και αισθάνθηκα χρήσιμη και δημιουργική".
ΤΟ ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΙ Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΗ... ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
"'Εχει χυθεί πολύ μελάνι για το ΔΗΠΕΘΕ με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Εγώ ξέρω ότι επί θητείας μου και με τον Αμπαζή καλλιτεχνικό διευθυντή αναβίωσε ο θεσμός και έδωσε κοινωνική και καλλιτεχνική πνοή στην πόλη. Είμαι περήφανη γι αυτό, παρόλο που ήμουν άπειρη, κι αυτό δεν μου το παίρνει κανένας.
Στενοχωρήθηκα με τις τελευταίες εξελίξεις στην δραματική σχολή που γκρεμίζονται τα όνειρα τόσων παιδιών, αλλά και που για άλλη μια φορά η πόλη περνάει στην αφάνεια καλλιτεχνικά και περιμένουμε να μας κάνει τη χάρη κάποιος θίασος ή κάποιος από τους ερασιτέχνες, που τί να σου διδάξουν αν δεν διδάσκονται... Μεγάλο ατόπημα της δημοτικής αρχής."
"ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΤΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ"
"Όσον αφορά το μέχρι τώρα έργο της δημοτικής αρχής, δεν έχω να πω πολλά γιατί δεν έχει κάνει πολλά... Ο δήμαρχος είναι συνάδελφός μου και φίλος μου, καλός άνθρωπος, καλών προθέσεων αλλά εννοείται ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Το ατού της δημοτικής αρχής είναι ότι δεν έχει εσωτερικές αντιπαραθέσεις, κάτι που μπορεί όμως να είναι και φάουλ γιατί χωρίς αντιπαραθέσεις δεν υπάρχει εξέλιξη και δημιουργία. Και βρε αδερφέ αυτή η προσήλωση στο κόμμα, είναι πολύ πασέ... Το τεράστιο ατού όμως της δημοτικής αρχής είναι η έλλειψη αντιπολίτευσης.
ΞΑΝΑ ΥΠΟΨΗΦΙΑ;
"Δεν ξέρω αν θα είμαι ξανά υποψήφια.. Ποτέ μη λες ποτέ"
Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
"Μπροστά στην αρρώστια όλοι είμαστε μικροί και ανήμποροι... Δεν είσαι γενναίος όταν παλεύεις για τη ζωή σου το θεωρώ αυτονόητο. Γενναίος είσαι όταν παλεύεις να ζήσεις την οικογένεια σου σε μια εχθρική καθημερινότητα. Ήμουν τυχερή αλλά δυστυχώς ο καρκίνος είναι μια απασφαλισμένη χιεροβομβίδα και πρέπει να τον σέβεσαι αλλά και να του δείξεις ότι δεν το βάζεις κάτω".
ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΨΗΛΟΥΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΥΣ
"Η μορφή παχυσαρκίας που έχω είναι παθολογική και πολυπαραγοντική. Δυστυχώς αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος για ψηλούς και λεπτούς και όχι για κοντούς και χοντρούς. Και φυσικά υπάρχει ρατσισμός. Εγώ είμαι μια εξαίρεση γιατί δεν επέτρεψαν ο χαρακτήρας μου, η προσωπικότητά μου, η οικονομική μου κατάσταση, να με επηρεάσει. Ο νοσογόνα παχύσαρκος μπορεί να μην είναι απαραίτητα κοινωνικά απομονωμένος αλλά πρακτικά είναι. Δεν μπορεί να περπατήσει, να ταξιδέψει εύκολα, δεν βρίσκει ρούχα ή αυτά είναι πολύ ακριβά, οι καρέκλες δεν τον χωράνε και οι σκάλες είναι επικίνδυνες αποστολές. Με δυό λόγια είναι μια δύσκολη καθημερινότητα. Δεν με δικαιολογώ, αλλά κανείς δεν θέλει να΄ναι άρρωστος... Απλά ζεις με αυτό μέχρι να βρεθεί μιά λύση που σημειωτέον είναι ακριβή και επώδυνη. Ελπίζω στα επόμενα δύο τρία χρόνια να έχω λύσει αυτό το πρόβλημα και να μπορέσω να βοηθήσω κι άλλους ανθρωπους, που είναι αρκετοί, αλλά δεν τους βλέπετε γιατί δεν κυκλοφορούν."
Η ΠΑΤΡΑ, ΑΠΟ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ, ΖΗΤΙΑΝΑ
"Την Πάτρα την αγαπάω παρά τα προβλήματα. Είναι αυτή η θάλασσα που τη σώζει καθώς και το πανεπιστήμιο. Από αρχόντισσα έγινε ζητιάνα γιατί έχει εισχωρήσει πολύ ξένο στοιχείο και δεν εννοώ αλλοδαπούς που δεν την νοιάζονται γιατί δεν την θεωρούν πατρίδα τους. Το ίδιο κάνουν και οι πολιτικοί της. Σκεφτείτε πόσα χρόνια πήρε για να γίνει η Πατρών Κορίνθου όταν απ' αυτόν τον δρόμο περνούσαν οι βουλευτές Αχαίας, Ηλείας, Αιτωλοακαρνανίας, Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.Φταίει και ότι η Αθήνα είναι κοντά κι αυτό της κλέβει.
Στο χέρι μας βεβαια είναι να την κάνουμε καλύτερη.
Αλλά έχει γίνει μεγαλη ζημιά και θέλει πολλά χρόνια προσπαθειών."
ΔΕΝ ΠΙΝΩ, ΔΕΝ ΚΑΠΝΙΖΩ ΑΛΛΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΕΙΜΑΙ ΠΡΩΤΗ"
"Η καλύτερη μου διασκέδαση είναι ο κινηματογράφος και τα σκυλιά. Αγαπημένα μου σημεία τα Αραχωβίτικα και ο Παντοκράτορας. Δεν πίνω δεν καπνίζω αλλά στις παρέες είναι πρώτη γιατί αντέχω το ξενύχτι και το αλκοτέστ θα βγει αρνητικό. Δεν μου αρέσουν τα μπουζούκια αλλά μπορώ να περάσω καλά. Και φυσικά μου αρέσει το καλό φαγητό και τα γλυκά".
Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΛΟΓΩ ΕΚΛΟΓΩΝ
"Με υπολογιστή ήρθα πρώτη φορά σε επαφή το 2010 λόγω εκλογών. Δεν μου άρεσε αυτός ο τρόπος εικοινωνίας αλλά είναι αναγκαίος. Εσύ βέβαια ορίζεις το πόσο. Μου τρωει παραπάνω χρόνο από όσο θα ήθελα, από την άλλη όμως με κρατάει σε εγρήγορση"
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ Η ΡΩΜΗ
Λατρεύω τα ταξίδια... Αγαπημένη μου πόλη είναι η Ρώμη αλλά μου άρεσε και η κουλτούρα του Βερολίνου. Στην Κίνα πρέπει να ήμουν ο πιο φωτογραφημενος τουρίστας. Ήθελαν να δουν αν αυτό που βλέπουν, ζει, αναπνέει, κινείται".
ΜΟΤΟ ΖΩΗΣ
"Δεν στεναχωριέμαι για κάτι που διορθώνεται όπως και για κάτι που δεν διορθώνεται".
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΞΙΑ
"Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία αξία, αν δεν υπήρχε ο γιος μου ο Πάνος. Είναι το παρόν μου, το μέλλον μου, η ζωή μου."