Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου
Με ...έξι γυναίκες έχει μπλέξει ο Τζίμης Πολίτης και τρέχει ως άλλος Τιραμόλα να προλάβει την Ημέρα τους, την οποία επέλεξαν να γιορτάσουν, όχι σε κάποιο club με τα πατροπαράδοτα και εν πολλοίς πασέ τριαντάφυλλα ανά χείρας, αλλά στο σανίδι, μιλώντας για τις ζωές τους, χωρίς εορταστικά φτιασιδώματα, προσχήματα και επετειακές τσαχπινιές.
Δεν πρόκειται για ηθοποιούς, αλλά για έξι Πατρινές εργαζόμενες και μητέρες οι οποίες αποφάσισαν να κάνουν μάθημα αυτογνωσίας μέσα από το θέατρο και να γεμίσουν τον ελεύθερο χρόνο τους όχι με shopping, αλλά με feeling, «σκάβοντας» στο μυαλό και την σκέψη τους και φέρνοντας στο φως τις αγωνίες, τις χαρές, τις αναζητήσεις και τα άγχη μιας γυναίκας που πατάει το...γοβάκι της στον 21ο αιώνα.
Μια δικηγόρος, μια έμπορος, μια δημόσιος υπάλληλος, μια ασφαλίστρια, μια φιλόλογος και μια υπάλληλος φαρμακείου, έχουν κάθε απόγευμα ...πρόβα και αυτό δεν φαίνεται καθόλου να τις βαραίνει.
Όλα ξεκίνησαν από έναν ιδιωτικό παιδικό σταθμό, όπου πήγαιναν τα παιδιά τους. Η γνωριμία έφερε την εγγύτητα και αυτή με τη σειρά της την οικειότητα και τη φιλία.
Και τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες μεταξύ τους; Πολλά πράγματα. Θέατρο ας πούμε.
Η πρώτη τους απόπειρα πριν από λίγα χρόνια είχε πάλι ως...ενορχηστρωτή τον Τζίμη Πολίτη, ο οποίος κλήθηκε να κανει μαζί τους μια παράσταση μαζεύoντας τις ηθοποιούς του από τις πάνες, τα μπιμπερό, τα παιδικά πάρτι και τις δραστηριότητες μιας μάνας στο πρώτο στάδιο της ζωής ενός παιδιού, για να τους κάνει ...πρόβα.
Το έργο ανέβηκε και τότε έπεσε ο σπόρος.
«Πέρυσι το καλοκαίρι έρχονται η Άννα Μαρία Καραβαγγέλη και η Όλγα Καραμπέρη και μου λένε “να κάνουμε πάλι μια παράσταση”. Ήταν έξι. Τους λέω “τέτοιο έργο στο παγκόσμιο ρεπερτόριο δεν υπάρχει εκτός από το χορό του Ζαλόγγου. Φτιάξτε ένα έργο εσείς. Nα γράψετε κάτι που σας έχει τύχει, που σας έχουν διηγηθεί, κάτι που μπορεί να απασχολεί μια γυναίκα, υπό τη μορφή μονολόγου. Eγώ πάω στη Λευκάδα και αν το κάνετε, στείλτε μου τα mail να τα δω” Έτσι και έγινε» μου λέει ο Τζίμης, ο οποίος πήρε τα κείμενα, τα συνέδεσε μεταξύ τους, έκανε με βάση αυτά και δύο διαλόγους και τους τα παρέδωσε έτοιμα για μελέτη τον Σεπτέμβρη.
Πριν από 2 περίπου μήνες ξεκίνησε ένας...μαραθώνιος.
«Να με βλέπεις να πηγαίνω κάθε απόγευμα και σε ένα σπίτι για να κάνω στην κάθε μια διδασκαλία κειμένου. Μετά αρχίσαμε να ψάχνουμε μεγαλύτερο χώρο και ξεκινήσαμε πρόβες στη σκηνή του Επίκεντρου για κινήσεις και προσαρμογή με βάση το σκηνικό το οποίο μετατρέπεται ανάλογα με τη σκηνή σε διαφορετικό χώρο. Φτάσαμε στο παρά πέντε και ακόμη τρέχουμε για να τα προλάβουμε όλα, τη φωτογράφηση, την αφίσσα, το ραδιοφωνικό σποτάκι, το μακιγιάζ.. Όλα τα κάνουμε επαγγελματικά».
Οι έξι γυναίκες παίζουν 8 κομμάτια, 6 μονολόγους και δύο διαλόγους σε μια παράσταση που κρατάει 1 ώρα και 10 λεπτά, υπό τον τίτλο «Όταν οι γυναίκες...» που αποτελεί επισης επιλογή των ίδιων των πρωταγωνιστριών που είναι ταυτόχρονα και οι συγγραφείς.
Ο Τζίμης Πολίτης, όπως γράφει και στο πρόγραμμα αφιερώνει αυτή την σίγουρα πρωτότυπη παράσταση που σκηνοθετεί, στις δύο γυναίκες που τον ανέβσαν στο σανίδι: τη Βίκυ Αγγελοπούλου και την Χρυσούλα Παπαδοπούλου.
Το ραντεβού έχει δοθεί στη κεντρική σκηνή του Επίκεντρου στις 6,7 και 8 Μαρτίου 2017, όπου οι Ειρήνη Δοργιάκη , Άννα Μαρία Καραβαγγέλη, Όλγα Καραμπέρη, Σταματία Μαριεττή, Μαρία Ραυτοπούλου και Πηνελόπη Χατζή, έρχονται για να αποδείξουν ότι μια γυναίκα σήμερα μπορεί να είναι το ίδιο καλή επαγγελματίας, μαμά, ηθοποιός και συγγραφέας, γράφοντας μόνη της, χωρίς δεκανίκια, το σενάριο της ζωής της.